สิ่งที่ขาด

ระบบทุนนิยมส่งผลให้เราให้คุณค่ากับการหาสิ่งใด ๆ มาครอบครอง

มีสิ่งเร้าต่าง ๆ มากมายที่กระตุ้นความอยากของเรา

อยากได้โน่น อยากได้นี่ เต็มไปหมด

และพยายามไขว่คว้าให้ได้มา

ในขณะที่เรายังไม่ได้สิ่งนั้นมาครอบครอง

หลายครั้งเราก็รู้สึกว่าเรายังขาดสิ่งนั้นอยู่

ถ้าพูดถึงวัตถุ

อย่างสิ่งที่สังคมมักจะรู้สึกว่า เอ้อ ต้องหามาครองสิ

บ้านหลังใหญ่ ๆ รถหรู ๆ เงินเยอะ ๆ และอื่น ๆ อีกสารพัด

ถ้าเรายังไม่มีสิ่งเหล่านี้ ซ้ำด้วยความเชื่อของสังคม

เราก็อาจจะรู้สึกขาดได้ไม่ยาก

ชีวิตเรายังขาดสิ่งนั้น ยังต้องการสิ่งนี้

และเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ขาด เราก็ต้องออกแรงไขว่คว้าให้ได้มา

ถ้าชีวิตปัจจุบันของเรา รู้สึกว่ายังขาดนั่นนี่อยู่มากมาย

และออกแรงจนเหนื่อยล้า แต่ก็ยังรู้สึกว่าขาดอยู่

ลองนั่งนิ่ง ๆ แล้วทบทวนดี ๆ

ว่าความรู้สึกขาดที่มีอยู่นี้ เป็นความรู้สึกที่จำเป็นจริง ๆ หรือเปล่า

ของที่เรารู้สึกว่าขาด เป็นความต้องการของเราจริงหรือเปล่า

หรือแท้จริงแล้ว เพียงแค่สังคมบอกให้เราทำตามโดยไม่รู้ตัว

จำเป็นจริง ๆ เหรอที่เราต้องเหนื่อยแทบเป็นแทบตายเพื่อของที่เราขาดอยู่

ซึ่งถ้ามันเป็นความต้องการของเราจริง ๆ จำเป็นจริง ๆ

เราก็อาจจะต้องยอมรับ เพราะมันคือผลลัพธ์ของความต้องการของเราจริง ๆ

แต่ถ้าไม่ เราจะได้ถอนใจออกมา และรู้สึกขาดน้อยลง

หรือถ้าจะให้ดีไปกว่านั้น

เราอาจเลิกมองในสิ่งที่เราขาด

และกลับมายินดีในสิ่งที่เรามีแทน

ยินดีและพึงพอใจในสิ่งที่มีให้มากขึ้น

รู้สึกขาดให้น้อยลง

ถ้าบาลานซ์ตรงนี้ได้

ชีวิตในโลกทุนนิยมของเราก็จะเบาสบายง่ายขึ้นมากครับ 🙂