โดยทั่วไปเรามักจะมอง “การให้” ในแง่ดีมากกว่า “การรับ”
ถ้าหนักหน่อย บางทีเราก็อาจเผลอรู้สึกไปว่าการเป็นผู้รับเป็นเรื่องที่ไม่โอเคเท่าไหร่
ถ้าเป็นผู้รับแล้วจะแสดงถึงความไม่เกรงใจของเรา ดูไม่ดี หรือติดค้างหนี้กัน
แต่ที่จริงแล้วมันแย่ขนาดนั้นหรือเปล่า ?
เอาจริง ๆ สิ่งที่ทำให้การให้อะไรบางอย่างนั้นมีคุณค่า ก็เป็นเพราะว่ามีผู้รับอยู่
ยิ่งการให้นั้นสามารถทำให้ผู้รับรู้สึกดีใจได้มากเท่าไหร่
ผู้ให้ก็มักจะรู้สึกดีมากขึ้นเท่านั้นตามไปด้วย
ในทางกลับกัน ถ้าคนที่เป็นผู้ให้ตั้งใจเต็มที่ว่าจะให้แล้ว
ผู้รับกลับปฏิเสธความหวังดีนั้นไป
กรณีแบบนี้ต่างหากที่ดูจะไม่โอเคสักเท่าไหร่
ดังนั้น หากมีใครหวังดีเต็มใจให้อะไรบางอย่างกับเรา
ถ้าเราพิจารณาบริบทต่าง ๆ อย่างถี่ถ้วนแล้วว่าเป็นเรื่องสมควร
การเป็นผู้รับอย่างเต็มใจ อาจเป็นทางเลือกที่ดี
และสร้างความสุขให้กับคนอื่นพอ ๆ กับการเป็นผู้ให้ก็เป็นได้ 🙂