ความรู้ บางทีก็มีน้ำหนัก
ยิ่งรู้มากก็เหมือนยิ่งแบกของหนักมาก
หนักเข้า ๆ ก็ขยับตัวยาก ติดอยู่ในขอบเขตแคบ ๆ ของความรู้
ความรู้ บางทีก็มีน้ำหนัก
ยิ่งรู้มากก็เหมือนยิ่งแบกของหนักมาก
หนักเข้า ๆ ก็ขยับตัวยาก ติดอยู่ในขอบเขตแคบ ๆ ของความรู้
หลังจากเขียนบล็อกมาต่อเนื่องเป็นเวลา 80 กว่าวัน
โดยใช้วิธีการเขียนแบบนึกอะไรได้ก็เขียน ไม่ได้วางแผนอะไรมากมาย
สิ่งหนึ่งที่เห็นได้ชัดคือกรอบความคิดของตัวเอง
เรื่องที่เราสนใจ เรื่องที่เราคิดในแต่ละวัน
ธีมของสิ่งที่คิดอยากจะเขียนมักจะอยู่ในกรอบที่คล้ายคลึงกัน
เมื่อวานเพิ่งจะมีโอกาสได้ดู Inception จาก Netflix
ในหนังพูดถึงคอนเซ็ปต์ของการเข้าไปในความฝัน
และจุดหนึ่งมีการพูดถึงเรื่องการสับสนระหว่างความฝันและความจริง
ไม่รู้ว่าโลกที่ตัวเองอยู่นี้คือความจริงหรือความฝันกันแน่
คนเราอาจไม่ได้มีความสามารถในการมองผู้คนหรือเหตุการณ์ต่าง ๆ ได้หลากหลายมุมขนาดนั้น
แม้เราจะรู้สึกว่าพยายามที่จะมองจากหลาย ๆ มุมแล้วก็ตาม
แต่สุดท้ายคำว่าหลาย ๆ มุมก็ยังเป็นมุมเดียวอยู่ดี
ที่นอกกำแพงมีอะไรอยู่
เด็กน้อยเฝ้าถามผู้ใหญ่ด้วยความสงสัยใคร่รู้
ที่นอกกำแพงมีสัตว์ประหลาดน่ากลัวที่แสนดุร้าย อย่าได้ออกไปเชียว
ผู้ใหญ่ตอบคำถามพร้อมเตือนเด็กน้อยด้วยความหวาดหวั่น
ทุกวันนี้เราใช้เวลาอย่างไร
ใช้เวลากับเรื่องของคนอื่นจนเบียดบังตัวเองหรือไม่
มองแต่คนอื่นจนลืมดูแลเรื่องของตัวเองหรือเปล่า
หลายครั้ง บางเรื่องในชีวิตก็เกิดขึ้นกับเราซ้ำแล้วซ้ำเล่า
และเราก็รู้อยู่แล้วว่าผลลัพธ์ของเรื่องราวเหล่านั้นจะเป้นอย่างไร
การตั้งแง่ทางมุมมองและความคิดเป็นผลลัพธ์จากการสะสมประสบการณ์
เราเคยประสบพบเจอกับเรื่องทำนองนี้มาก่อนในอดีต
อาจจะครั้งสองครั้งหรือบ่อยครั้ง
จนทำให้เราเกิดมุมมองยึดติด
สิ่งที่ดีเกินจริง
เบื้องหลังอาจแฝงไปด้วยเงื่อนไขหรือสภาพที่ไม่น่าพิสมัยนัก ไม่ได้ดีอย่างที่เข้าใจ
เวลาไม่สบายใจกับเรื่องของตัวเองมาก ๆ
คิดวนไปเวียนมาอยู่กับเรื่องปัญหาของตัวเองจนไม่สบายใจ
ให้ออกจากเรื่องของตัวเอง แล้วมองออกไปข้างนอก