ชัยชนะ แม้เพียงเล็กน้อยก็ดีต่อใจ

วันนี้เป็นวันที่ 3 แล้วที่ผมเขียนบล็อกติดต่อกัน

อาจดูเป็นเรื่องเล็กน้อย แค่ 3 วันแป้บเดียวเอง

แต่สำหรับผม นี่คือหลักชัยแรกที่ตั้งใจเอาไว้

เมื่อสามวันก่อน ผมหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการสร้างนิสัยให้ทำงานเขียนอยู่อย่างสม่ำเสมอ

ข้อมูลที่เสิร์ชเจอก็มีอยู่มากมาย คำแนะนำก็ต่าง ๆ กันไป

แต่ที่รู้สึกถูกใจจนอยากทำบ้าง คือ ส่วนหนึ่งในบทความ สิ่งที่อยากบอกหลังเขียนบล็อกครบ 1,000 ตอน จากบล็อก Anontawong’s Musings ที่ว่า

เป้าหมายของผมตอนที่เริ่มเขียนบล็อกอย่างจริงจังในวันที่ 2 มกราคม 2558 คือ “เขียนให้ได้วันละตอน สามวันติดต่อกัน” พอทำได้ก็ค่อยขยับเป็น 7 วัน…1 เดือน…3 เดือน แล้วค่อยตั้งเป้าหมายว่าจะเขียนทุกวัน

อ่านแล้วชอบเลย ถ้าการตั้งเป้าหมายว่าจะเขียนทุกวันมันยากนัก เราก็ย่อยให้มันง่ายกว่านั้นก่อนสิ แล้วค่อยขยับเป้าหมายขึ้นมาให้เข้าใกล้กับเป้าหมายของเรามากขึ้นเรื่อย ๆ

โอเค งั้นขอเอาเป้าหมาย 3 วันของคุณ Anontawong มาใช้เลยครับ เป็นเป้าหมายแรกที่ไปถึงได้ไม่ยากดี คิดได้แบบนั้นก็ปัดฝุ่นเอาบล็อกที่มีอยู่แล้วกลับมาเขียนทันที

มาจนถึงวันนี้ก็สำเร็จลุล่วงตามที่ตั้งใจไว้แล้ว เรียกว่าเป็นเส้นชัยเล็ก ๆ เส้นชัยแรกสำหรับคนที่กำลังพยายามสร้างนิสัยให้ตัวเองเขียนอย่างสม่ำเสมอเช่นผม

อย่างที่ว่าไว้ตอนต้นครับ 3 วันมันอาจจะแค่แป้บเดียว

แต่ผมก็ขอดีใจกับชัยชนะเล็ก ๆ ของผมครั้งนี้สักหน่อย

ชัยชนะ แม้เพียงเล็กน้อยก็ดีต่อใจ

ถ้าเราให้คุณค่ากับความสำเร็จเล็ก ๆ ของเราในวันนี้

มันก็จะเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงชั้นดีที่ทำให้เราอยากก้าวเดินต่อไป

และถ้าเรามีแรงเดินไปได้เรื่อย ๆ

วันหนึ่ง เราก็คงจะถึงเส้นชัยหลักใหญ่ที่ใฝ่ฝันในที่สุดครับ 🙂