คุณสมบัติหนึ่งของสมองมนุษย์
คือ การลืมเลือน
ในชีวิตของเรามีเรื่องราวผ่านเข้ามามากมาย
ทั้งเรื่องดีและไม่ดี
และเมื่อเวลาผ่านไป ไม่ว่าจะร้ายหรือดี
เรื่องราวเหล่านั้นในความทรงจำก็จะค่อย ๆ เลือนรางจางไป
เหลือไว้เพียงสิ่งที่เราให้ความสำคัญ
แต่เอาเข้าจริง แม้แต่เรื่องสำคัญในแต่ละช่วงของชีวิต
เมื่อนานวันเข้า แม้จะยังจำได้
แต่ภาพก็ยังเลือน ไม่คมชัดเท่ากับวันแรกที่เกิดเรื่องเหล่านั้น
.
.
การลืมเลือน เป็นกลไกอย่างหนึ่งที่ทำให้เราไม่ต้องแบกรับข้อมูลความทรงจำขนาดมหาศาล
ช่วยให้เราสามารถใช้ชีวิตได้อย่างเป็นปกติ
อย่างไรก็ตาม ในมุมกลับแม้แต่สิ่งที่เราอยากจำ มันก็ยังเลือนรางไปตามกาลเวลา
อาจดูน่าเสียดาย แต่ก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงได้ยาก
และด้วยความไม่จีรังของความทรงจำนี้เอง
จึงทำให้เราควรให้ความสำคัญกับปัจจุบันให้มาก
เพราะเป็นช่วงเวลาที่เราจะได้ซึมซาบกับสิ่งดี ๆ ที่เราชอบได้อย่างชัดเจนที่สุด
ก่อนที่มันจะกลายเป็นความทรงจำ
และค่อย ๆ เลือนไปในที่สุด