เราอยู่ในยุคสมัยที่ทุกสิ่งอย่างสามารถเป็นน้องได้หมด
ตั้งแต่น้องแท้ ๆ ในสายเลือด ที่ปกติทั่วไป เราเรียกว่าน้อง
หรือ รุ่นน้องที่อายุน้อยกว่าเรา เราเรียกว่าน้อง
อันนี้ก็ธรรมดาสากลอยู่แล้ว
ขยับไปอีกนิด หมาแมวที่เราเอ็นดู หรือสัตว์ที่เรารู้สึกว่ามันน่ารัก เราเรียกว่าน้อง
ไปจนถึงระดับสิ่งไม่มีชีวิต เช่น แม่ค้าขายครีมโฆษณาสรรพคุณของครีม
“น้องเค้ามีความละมุนมาก”
นี่ก็น้องเหมือนกัน🤣
.
สงสัยอยู่เหมือนกันว่าขอบเขตของการใช้คำว่า “น้อง” ขยายกว้างขึ้นขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
แต่จะว่าไป ขอบเขตการใช้ที่กว้างขึ้นก็ทำให้สนุกมากขึ้นเหมือนกันนะ
จินตนาการเหมือนกับทุกอย่างมีความสัมพันธ์กับเราฉันท์พี่น้อง
แม้จะเป็นสิ่งมีชีวิตคนละสายพันธุ์กับเราหรือจะเป็นสิ่งของก็ตาม
การที่เรานับว่าเป็นน้องก็ทำให้ดูน่ารักดี
อีกความรู้สึกหนึ่งที่สังเกตคือ พอเราใช้คำนับญาติกับสิ่งใดแล้ว
เราจะรู้สึกผูกพันกับสิ่งนั้นมากขึ้น จะมากน้อยก็แล้วแต่คนแต่กรณี
อาจจะเป็นเรื่องที่คล้ายกับการที่เราตั้งชื่อให้สิ่งของต่าง ๆ ซึ่งก่อให้เกิดความรู้สึกในทำนองเดียวกัน
ซึ่งความผูกพันที่มากขึ้นก็มักจะนำไปสู่ความดูแลเอาใจใส่ที่มากขึ้นเช่นกัน
ก็ดีเหมือนกันนะ ถ้ามันเป็นเช่นนั้นได้
แต่ในอีกมุมหนึ่ง คนที่รู้สึกแปลก ๆ ไม่โอเคกับการเรียกทุกสรรพสิ่งว่าน้องก็คงจะมีไม่น้อย
ถ้าคิด ๆ ดู มันก็อาจจะแปลกแหละ ฮ่า ๆ
แล้วคุณล่ะ ? รู้สึกยังไงกับคำนี้
ส่วนผมน่ะเหรอ
เดี๋ยวนี้เจอตัวอะไรน่ารักก็ น้องงงงงงง ตลอดเลยล่ะ😂