ก่อนจะเริ่มเขียนอะไรบางอย่าง
สิ่งที่อยู่ตรงหน้าก็คือกระดาษเปล่า
ไม่มีอะไรอยู่ ณ ตรงนั้นเลย
จนกระทั่งเริ่มจรดปากกา
ถ่ายทอดความคิดออกมาเป็นตัวอักษร
ตัวอักษรที่ร้อยเรียงกันจนเป็นคำ เป็นประโยค
และในประโยคเหล่านั้นก็มีเรื่องราวอยู่
ทั้งสุข เศร้า เหงา ฮา
หรือจะเป็นเรื่องราวแฟนตาซีเหนือจริง
หรือจะเป็นการบอกเล่าความรู้
หรือจะเป็นการถ่ายทอดในสิ่งที่เชื่อ
หรืออื่น ๆ อีกต่าง ๆ นานาที่สารพัดจะเป็นไปได้
ถ่ายทอดไปสู่ผู้คน
ถ่ายทอดไปถึงจิตใจ
ไปจนถึงสามารถขับเคลื่อนให้สังคมหมุนไปได้
ความเป็นไปได้ของการเขียนนั้นช่างทรงพลัง
.
.
กลับมาสู่จุดเริ่มต้น
ก่อนจะเริ่มลงมือเขียน
สิ่งที่อยู่ตรงหน้าก็คือกระดาษเปล่า
กระดาษเปล่าที่เราสามารถเลือกได้ว่าเราจะเขียนเรื่องราวของเราลงไป
หรือปล่อยไว้ให้มันว่างเปล่าอย่างนั้นเหมือนเดิม
ชีวิตของคนเราก็อาจเปรียบได้เช่นกระดาษเปล่า
ที่เริ่มจากความว่าง ความไม่มี
และตัวเราเป็นผู้เลือกที่จะจรดปากกาสร้างสรรค์เรื่องราวต่าง ๆ ลงไป
หรือเลือกที่จะปล่อยให้ทุกอย่างผ่านเลย
และปล่อยกระดาษว่างเปล่าไว้อย่างนั้นจนถึงวันสุดท้ายของชีวิต
จะเป็นแบบไหน คนที่ตัดสินใจก็มีแต่ตัวเราเท่านั้นเอง