เมื่อสมัยมัธยม มีกิจกรรมอย่างหนึ่งที่ผมให้ความจริงจังกับมันมาก
นั่นคือการเล่นหมากล้อม
และเพื่อยกระดับฝีมือตัวเองให้เก่งกาจยิ่งขึ้น
ผมใช้เวลาฝึกฝนเยอะมาก ทั้งเล่นแข่งกับผู้เล่นอื่นผ่านอินเตอร์เน็ต ทำโจทย์หมากล้อม
สารพัดวิธีเพื่อที่จะทำให้ตัวเองเก่งขึ้นได้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
ง่วงนอน
ดึกแล้ว ยังเขียนบล็อกไม่เสร็จ
ความง่วงก็เข้าครอบงำมากขึ้นเรื่อย ๆ
วันนี้ใช้ความคิดอยู่กับงานมากจนดึก
จนเกือบลืมว่าต้องอัพเดตบล็อก
เวลาเรากำลังจดจ่ออยู่กับอะไรบางอย่าง
เรามีแนวโน้มว่าจะลืมสิ่งอื่น ๆ นอกเหนือจากสิ่งที่เราให้ความสนใจอยู่ไปหมด
คนเราเวลาจะทำอะไรก็หวังว่ามันจะเป็นไปดังใจหวังให้เร็วที่สุด
ไม่อยากพลาด
คนเราไม่ชอบความผิดพลาด
เพราะมันเสียเวลา น่าหงุดหงิด น่าเสียใจ
วันที่ 7 เดือน 7 ของทุกปี
ถือว่าเป็นวันเทศกาลแห่งดวงดาว หรือ ทานาบาตะ ของญี่ปุ่น
ทานาบาตะ แปลเป็นไทย คือ ยามเย็นวันที่ 7
ที่มาของวันนี้ มาจากเรื่องเล่าโบราณแห่งแดนอาทิตย์อุทัย
โดยทั่วไปเรามักจะมอง “การให้” ในแง่ดีมากกว่า “การรับ”
ถ้าหนักหน่อย บางทีเราก็อาจเผลอรู้สึกไปว่าการเป็นผู้รับเป็นเรื่องที่ไม่โอเคเท่าไหร่
ถ้าเป็นผู้รับแล้วจะแสดงถึงความไม่เกรงใจของเรา ดูไม่ดี หรือติดค้างหนี้กัน
แต่ที่จริงแล้วมันแย่ขนาดนั้นหรือเปล่า ?
คุณเคยเป็นแบบนี้ไหมครับ
เปิด Netflix มา เลื่อนดูว่ามีหนังอะไรน่าดูบ้าง
เลื่อนไปเรื่อย ๆ กดเข้าไปดูตัวอย่างบ้าง นั่งอ่านรายละเอียดบ้าง อยู่นานสองนาน
เรื่องนั้นก็น่าดู เรื่องนี้ก็น่าดู หนังน่าดูเต็มไปหมด
กว่าจะได้บทความวันนี้มา เขียน ๆ ลบ ๆ ไปหลายรอบ
เวลาอัพเดตบล็อก บางทีเขียน ๆ เรื่องหนึ่งอยู่แล้วเกิดอาการเปลี่ยนใจ อยากไปเล่าอีกเรื่องแทน
ก็เลยลบที่เขียนทั้งหมดและลงมือเขียนใหม่
วันก่อนเห็นข่าวเศร้าของ แต้ว ณฐพร ที่เพิ่งสูญเสียคุณพ่อไปเพราะอุบัติเหตุ
รายละเอียดของข่าวช่วงหนึ่งได้กล่าวถึงความรักของแต้วที่มีให้กับคุณพ่อของเธอ
และสาเหตุที่เธอทำคลิปลง Tiktok อย่างต่อเนื่องในช่วงที่ผ่านมา
สมัยไปเรียนที่เกียวโต ผมเป็นคนกินข้าวข้างนอกบ่อยมาก ๆ
เรียกว่าทำอาหารเองนับครั้งเลยก็ว่าได้ ฮ่า ๆ
แถมยังเป็นคนที่เวลาชอบหรืออยากกินอะไรแล้ว จะไปกินซ้ำ ๆ กันต่อเนื่องกันหลายวันเสียด้วย